یولسیز

مجموعه گفت‌وگویی از نرگس محمدی با  ۱۲ تن از فعالان سیاسی در زندان با نام «شکنجه‌ی سفید» از سوی نشر باران در سوئد منتشر شده است. موضوع محوری این گفت‌وگوها وضعیت سلول انفرادی در زندان‌های ایران به عنوان یکی از مصاديق بارز شکنجه است. تاکید بر «شکنجه‌ی سفید» با سه خاطره­ از خود نرگس محمدی در زندان‌های حکومت اسلامی آغاز می‌­شود و با گفت‌­وگو با نیگارا افشارزاده، آتنا دائمی، زهرا ذهتابچی، نازنین زاغری، مهوش شهریاری، هنگامه شهیدی، ریحانه طباطبایی، سیما کیانی، فاطمه محمدی، صدیقه مرادی، نازیلا نوری و شکوفه یداللهی ادامه می‌یابد. این دوازده زندانی سیاسی، از طیف‌های مختلف فکری و عقیدتی هستند؛ از فعالان حقوق مدنی، بهاییان، دراویش، کودکان و نوکیشان مسیحی و همچنین فعالان اصلاح‌طلب گرفته، تا جامعه‌شناس و فرزند یکی از جانباختگان سیاسی ده شصت، و همچنین فعال حقوق بشری که در دهه شصت مدت‌ها حبس و شکنجه را تاب آورده است.

فیلمنامه‌ی «ماهی» نوشته‌ی بهرام بیضایی پس از ۱۶ سال در شمال کالیفرنیا به کوشش نشر بیشه منتشر شد. هزینه پست در قیمت کل لحاظ شده است.

«ماهی» داستان زنی است خیابانی. بیضایی درباره‌ی اثر تازه منتشر شده‌اش می‌گوید: «فکر ماهی پشت صحنه‌ی اجرای شب هزارویکم به سرم زد! یک سالی سعی کردم آن را ننویسم – و از ذهنم نرفت. نوشتم که ذهنم را آزاد کنم و به کار دیگری برسم!

در بررسیِ مشورتیِ پیش از درخواست مجوّزِ رسمیِ ساختن فیلم، توصیه کردند اصلا آن را برای درخواست مجوّز به هیچ جا نفرستم؛ و می‌دانید که من معنی کلمات را اندکی تا حدودی می‌دانم! رفتم سراغ انتشار و باید نسخه‌ی تایپ شده‌ی با جلد موقّت می‌بردیم که البتّه بردیم. اینجا هم در بررسیِ مشورتی خیلی خیلی متاسف بودند! گمانم صدتایی از حروفچینی را که جلدِموقّت برای مجوّز شده بود بدونِ اسم ناشر مثلِ گوشت قربانی قسمت کردیم. البتّه در ایران معمولا ماهی را قربانی نمی کنند!»

«نقشینه» دومین رمان شیوا شکوری با محوریت زن است. شکوری پس از رمان موفق «سلام لندن» که در سال ۲۰۱۶ برای نخستین بار در نشر نوگام منتشر شد، داستانی تازه دارد از گسستن زنجیرهای نامرئی زنان در جامعه‌ای سنتی و انقلاب‌زده. شخصیت‌های قصه‌ی او با داستان‌هایشان، با ظرافتی مثال‌زدنی این چهل‌تکه را کامل می‌کنند و ما را بیشتر به نقشینه می‌رسانند، بیشتر او را به ما می‌شناسانند، انتخاب‌ها و تصمیم‌های او را معنا می‌بخشند. نقشینه که محبوس عرف و سنت است، از نظاره‌گر بودن دست می‌کشد و خودش را به آب می‌زند تا خلاف این جریان کهنه و گل‌آلود شنا کند. و این تنها داستان نقشینه نیست. این یک روایت از هزار روایت زن ایرانی، در بستر تاریخ چنددهه اخیر ایران است. شکوری بی‌شک قصه‌گویی ذاتی است.

مجموعه داستان «دزد و دلبر» از سه داستان کوتاه تشکیل شده که در فضای تهران معاصر در دهه‌های هفتاد و هشتاد شمسی می‌گذرد. شخصیت‌های این داستان‌ها هر یک درگیر بخشی از موقعیت‌های ویژه‌ای هستند که زندگی در کلان‌شهر تهران پیش رو می‌گذارد. فضا و روابط خانوادگی در داستان اول، موقعیت‌های دانشگاهی و دانشجویی در بحبوحه‌ی خیزش جنبش اصلاح‌طلبی در داستان دوم و روایتی حول محور کار و شرایط کارکردن زنان جوان در داستان سوم شالوده‌ی کلی این مجموعه را بر می سازد. هر چند که در نظر اول رویکرد رئالیستی این داستان‌ها به واقعیت زندگی معاصر پررنگ است، اما حضور جریانی از آیین‌های اجتماعی، حکایات هزارویک شبی و پیوندهای فرهنگی و منطقه‌ای کیفیت عاطفی این رئالیسم را شکل بخشیده است.